نویسنده: زهرا(م) - دوشنبه 90/10/12
شده ایم گونی کاه!
همین طور می گذاریم پر کنندمان از کاه!
گونی کاه که شرافتمندانه است!کاش شده بودیم گونی کاه!اگر به ریش قبای مخاطب بر نمی خورد می گفتم شده ایم پلاستیک زباله!هی زباله است که می ریزند توی این مغز هایمان!می گذاریم که اگر خواستند فشاری بدهند و هی بیش تر بچپانند!
تازه خوشحال هم هستیم!لبخند هم می زنیم!قیافه عقلائی هم می گیریم به خودمان!
دو کلام حرف حساب هم این وسط ها بشنویم نشنیده می گیریم!و کان الإنسان...چی آخه؟
به خدا اگر نبود ستّار العیوب بودنش،لحظه ای تحملمان نمی کرد کسی!
خودمان هم تحمل نمی کردیم خودمان را!قربانش بروم بدجوری ستّارالعیوب است!
خدا اما گاه گاهی تکانی بهمان می دهد که:حواست باشد!این مغز است توی سرت گذاشتم!گذاشتم"فکر"کنی.(خدا چون حرف زشت نمی زند ای تکه را از زبان خودم می گویم:)نه برای این که پرش کنی از زباله!