دوستان سلام.این پست پاسخ کوتاهیه به سؤال یکی از دوستان به نام معشوق؛که در مورد تقلید پرسیده بودن.هم برای ارسال متن به صورت پاسخ مشکل داشتم(اگه کسی می دونه چطور یه متن بلند رو به صورت پاسخ فرستاد لطفا کمک کنه)و هم این که فکر کردم شاید به درد بقیه دوستان هم بخوره.خلاصه ی سؤال دوستمون اینه که آیا حتما باید مرجع تقلید داشته باشم؟مگه می شه توی یه دین یه چیز واسه یکی حلال باشه و واسه دیگری حرام؟منم سعی کردم از بین جواب های ممکن،یکی دو تا رو به صورت خلاصه بیان کنم.اما باز هم طولانی شد.

لازمه اول یه توضیحاتی بدم تا برسیم به این که باید مرجع تقلید داشته باشیم.اولا این که توی مسائل مهم اعتقادی و اصل دین هیچ اختلافی راه نداره.مثل توحید و نبوت و... .در کلیات فروع دین هم اختلافی در کار نیست.مثلا در اصل نماز،حج،روزه،جهادو... .پس اختلاف کجاست؟توی جزئیات فروع دین (که این اختلاف هرگز باعث ضربه به اصل دین نمی شه. علت اختلاف هم بحثیه واس خودش که اینجا مجالش نیس اما ازجمله علل اختلاف می تونه قضیه تشخیص روایات جعلی از غیر جعلی یا اختلاف در بعضی مبانی فقهی باشه).مثلا این که سجده رو موزائیک درسته یا نه؟اینجاست که عالم علم دین دست به کار می شه و آیات و روایات و عقل و...رو بسیج می کنه برای این که تکلیف معلوم بشه.و همون طور که می دونیم در هر علمی که بررسی عقلی بیاد روی کار ،متخصصین نظرات مختلفی خواهند داشت. حالا ما چرا باید نظرات اونا رو که احتمال خطا هم توش هست قبول کنیم؟؟؟اینجاست که باید یک نکته ی دیگه رو تذکر بدم و اون اینه که علت عبادت ما چیه؟کمال،نزدیکی یا رسیدن به خدا.پس ما می خوایم امر خدا رو اجرا کنیم دیگه؟حالا اگه خود خدا (از طریق پیامبر یا ائمه)به ما بگه که "هر چی فلانی گفت،گوش کن"،راه رسیدن به خدا می شه همون چیزی که"فلانی"می گه و ما همین که نظر فلانی رو اجرا کردیم،یعنی عبادت درست رو انجام دادیم ولو در اصل،کار دیگه ای باید انجام می شده.راحت تر بگم ما وظیفه مون انجام تکلیفه و حالا خداوند تکلیف ما رو تقلید از عالم قرار داده.حالا آیا سندی هم داریم که خدا همچین حرفی زده باشه؟؟بله که داریم مگه الکیه؟؟؟؟؟؟؟؟فقط به عنوان یک نمونه ،بخشی از حدیث خیلی خیلی معروف از امام صادق علیه السلام رو میارم:"...فأمّا من کان من الفقهاء صائنا لنفسه،حافظا لدینه،مخالفا علی هواه،مطیعا لأمر مولاه،فللعوام أن یقلّدوه...(تفصیل وسائل الشیعه،ج27،حدیث33401)"یعنی هر عالمی که این خصوصیات رو داشته باشه،مردم باید ازش تقلید کنن . 

حالا حکمت این تبعیت چیه؟؟نمی شد همون طور که مراجع ما رساله دارن،خدا هم احکام رو از طریق پیامبر و ائمه رساله می کرد میداد دست ما؟؟باید بگم که اگرچه صحیح عمل کردن در جزئیات فروع دین خیلی خیلی مهمه،اما با توجه به شواهد،به دست میاد که مهم ترتر از اون برای خدا و ائمه،پیوند مردم با علماست.این قضیه گرچه در عصر غیبت اهمیت ویژه ای پیدا می کنه،اما جالبه بدونی که در زمان حضور ائمه هم روش تأکید شده.مثلا در زمان امام صادق،می بینیم که حضرت ،عالمانی رو به کوفه و بصره و ...می فرستند و بهشون می گن فتوی بدید.و مردم رو هم مکلف می کنن به تبعیت از هر فتوایی که اون شخص می ده.پس در این دین واحد،پیوند مردم با علما خیلی خیلی مهمه و همین تقلیدکردن چون امر خداست انسان رو به طرف کمال می بره.گرچه طولانی شد اما خلاصه گفتم.امید وارم جواب سؤالت رو گرفته باشی.

دوستان نظر یادتون نره