سلام به همگی.

راستش محرک گذاشتن این پست یکی از دوستانه به نام"معشوق".اول از همه بگم این متن رو باید با حوصله بخونید و اگر خوندید نظر بذارید.در غیر این صورت خواهش می کنم اصلا نخونید!

این دوستمون در رابطه با پست قبلی نظراتی گذاشتن و در مورد دعا در روز عرفه هم سؤالاتی رو مطرح کردن.منم در حد خودم نظر می دم.

صحبت های ایشون رو در دو محور خلاصه می کنم:یکی اینکه آیا واقعا هرچیزی از خدا بخوایم بهمون می ده؟که در ارتباط با پست قبلی نوشته بودن.

دوم این که آیا استجابت دعای ما به گناهانمون مربوط می شه؟یعنی اگر ما مرتکب گناهی می شیم،دیگه خدا جوابمون رو نمی ده؟

من جواب هر دو مسأله رو یک جا می دم (البته در حد خودم )به این امید که مفید واقع بشه.شما هم کمک کنین.

در پست قبلی اصل اجابت دعای شخصی رو مطرح کردیم که در دعا اصرار داره(بگذریم از این که دعا آداب داره که الان نمی خوایم در موردش بحرفیم).به نظر من ما زمانی نتیجه ی مطلوب رو می گیریم که تمام اصول رو (لا اقل تا جایی که می دونیم)در کنار هم رعایت کنیم.مثل قواعد تمام علوم و فنون که وقتی با هم رعایت بشن نتیجه مطلوب رو دارن.توی ریاضی و فیزیک برای نتیجه گرفتن باید فرمول رو عینا اجرا کنی.توی منطق،فلسفه و حتی هنر،این مسأله صادقه و گریزی ازش نیست.گفتن 4+7+9=20؛حالا ما بیایم 4 رو از این وسط برداریم بگیم نمی شه 20 و شما اشتباه گفتی؟؟؟؟؟؟مثل قوم بنی اسرائیل نشیم که خدا بهشون گفت:أفتؤمنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض؟آیا به بعضی از کتاب ایمان میارید و به بعضی دیگه کافر می شید؟(سوره بقره/آیه85)

اصلی که جا داره اینجا مطرح کنم اصل اعتماد به "تمام "حرفای خداست.ارتباط ما با خدا،یه قضیه ی دو طرفست.از طرف خدا خیالمون می تونه تخت باشه که هیچ اشتباهی رخ نمی ده.پس نگران اون طرف قضیه بودن معنا نداره.این که گفتیم خدا برآورده می کنه(با مراعات شرایط دعا)درسته.اما اگر به "مجیب الدعوات بودن خدا"ایمان داریم، به این هم ایمان داشته باشیم که خدا بهمون میگه:"و عسی أن تکرهو شیئا و هو خیر لکم،و عسی أن تحبوا شیئا و هو شر لکم"چه بسیار پیش میاد که شما چیزی رو ناگوار بدونید در حالی که اون چیز به صلاحتونه و چه بسیار که شما چیزی رو دوست دارید که در واقع شر و فساد شما در اونه(سوره بقره/ایه216).پس چرا موقع دعا به خدا اعتماد نکنیم؟چرا ایمان نداشته باشیم که اگه توی دعامون بگیم"پس هرجور صلاحه"،همون چیزی می شه که به نفع ماست؟چرا دلمون آروم نشه با گفتن این حرف؟؟؟؟؟

اما درمورد این که آیا گناه مانع اجابت هست یا نه،قطعا بی تأثیر نیست .چون توی دعای کمیل می گیم"و لا یحجب عنک دعائی سوء عملی و فعالی" یعنی از خدا خواهش می کنیم که بدی  اعمال ما پرده ای برای اجابت دعامون نشه،اگر به خودی خود پرده نبود که همچین دعایی نمی کردیم!هرچند ممکنه خدا به خاطر لطفی که به بنده ضعیفش داره،اجابت کنه(در این صورت که دیگه خیییییییییییلی چشم سفیدیم اگه بازم به گناهمون اصرار کنیم).

حالا وظیفه ی من عابد(که احیانا لاف عاشقی هم می زنم!)چیه؟آیا درسته که بگم خدایا من حتی تصمیم به ترک گناه ندارم ولی تو هر چی می خوام بده؟خدایا من ظرفم رو برعکس گذاشتم روی زمین ،خیالم ندارم برش گردونم ولی تو پرش کن از بارون؟؟؟؟؟؟؟!!!بابا یه کم انصاف به خرج بدیم دیگه،لا أقل بگیم خدایا من تصمیم گرفتم ترک گناه کنم،حالا گناهان قبلی من رو نادیده بگیر و ظرف وجودم رو پر کن!

به قول حافظ:"گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان،نگاه دار سر رشته تا نگه دارد"...

خدایا به خودت کمکمون کن که ظرفمون رو به طرف بارون بگیریم و به رضای تو راضی باشیم.آیا چیزی بهتر از این که هم خدا از ما راضی باشه و هم ما از خدا،توی دو دنیا پیدا می شه؟من که فکر نمی کنم پیدا بشه...

هر کس دعام نکنه،شیر مادرش رو حلالش نمی کنم

نظر یادت نره