سلام...

ما آدما گاهی گیجیم مگه نه؟؟؟

اون قدر خدا رو یادمون می ره؛

و اون قدر تلنگرهای خدا برامون عادی می شه؛

که خدا مجبور می شه تا مرز نابودی ببردمون بلکه،بلکه،بلکه حواسمون بیاد سرجاش...

اینقده خوشکل کتکت می زنه  خدا...

یه لبخندم تازه بعدش تحویلت می ده و می گه:من اینجاما...حواست هس؟

خواننده بی نظر=نخواننده

تازه واسه پستای قبلیم نظر بذارید.بله!

سلام ای نازنینی که أدای غریبه ها را در می آوری!

دلی را که دادم با آن بازی کنی،هدیه ای بود ناقابل...

أما یک خواهش:

کمی یواش تر لهش کن!

آخر هنوز دل است...

هنوز حس دارد...

هنوز دارد می تپد برایت!

شاید این دلی که داری لهش می کنی روزی به دردت هم بخورد ها...

نه نه...تو اگر دلت می خواهد له بشود لهش کن!

همان طوری که خودت دوست داری...

 او اگر نمی خواهد "با او بودن"م را...

چیزی ننویسید برسنگ قبرم!

من بدون او هیچم!