سلام.
دیشب داشتم به زندگیم فکر می کردم.به این که آدم توی هر شرایطی که باشه،خیلی ها هستن که ممکنه آرزوی زندگی اونو د اشته باشن.
به همسرم می گفتم که ما باید مثل کسی که آرزوی این زندگی رو داشته و حالا بهش رسیده از خدا تشکر کنیم.
مدتی مشغول همین فکرا بودم.به نظرم خیلی زشت اومد که گاهی بنده ای که هممممممممه چیزش از خداست_با توجه یا بی توجه_بگه:«خسته شدم از این زندگی»یا مثلا«این چه زندگی ایه؟»یا«وضع ما انگار قرار نیست بهتر از این بشه»یا فرضا وقتی ازش سوال می شه:«خوبی؟»جواب بده:«نه بابا چه خوبی؟»...و به این که خدا چه صبری داره!!!!
به سرم زد و چنین پیامی رو واسه ی چندنفر فرستادم تا نظر اونا رو هم بدونم:
اگر من خدا بودم،........را زشت ترین رفتار بندگانم می دانستم.
جای خالی رو پر کن و برام بفرست
جوابای جالبی از افراد مختلف گرفتم:
-صادق نبودن
-این که بنده ام جز من کس دیگه ای رو دوست داشت
-خود خواهی
-بی ادبی نسبت به کسی که من(خدا)دوستش داشتم
-تکبر
-نفاق
-غرور و دو رویی
-بی اعتمادی بندگان نسبت به خودم و دست کم گرفتن من
روی تک تک جوابا فکر کردم و به نظرم جوابای جالبی اومد.فکر می کنم در مورد هرکدومش می شه یه دنیا حرف زد.
خوشحال می شم اگه شما هم جای خالی رو پر کنید.
......................................................................................
پ.ن:کاش لا اقل هرکدوممون اون رفتاری رو که خیلی زشت می دونیمش انجام ندیم.
خواننده بی نظر=نخواننده