سلام.نمي دونم وقتي يه خدايي داريم که از رگ گردن به ما نزديک تره و خودش درست و غلط رو به ما گفته،آيا لازمه يه معشوق زميني درست و غلط رو بهمون بگه؟آيا کسي که خودش معصوم نيست و به عبارتي هنوز به خدا نرسيده،مي تونه منو به خدا برسونه؟حالا اگه قراره همه چيز عاشق بشه اين عشق زميني،اين کاري که انجام مي شه براي کي انجام مي شه؟يا براي خدا،که ديگه نمي تونه به خاطر اين معشوق زميني باشه.يا به خاطر معشوق زميني،که ديگه به خاطر خدا نيست.يا به خاطر هردو که اينجا خدا مي گه:من شريک خوبي هستم؛هر کس در کاري ديگري را با من شريک کند،سهم خود را به ديگري مي دهم(بحارالانوار،ج70).اين يعني خدا خيلي نازه!يعني خدا مي گه من اونقدر دلبر هستم که اگه بخواي من توي دلت باشم،نبايد کس ديگه اي تو دلت باشه...مي دوني ما بعضي چيزا رو خيييلي دوست داريم...احتمالا سخت ترين امتحانات ما هم از همونا باشه...خدا عاقبت هممونو به خير کنه.التماس دعا